Quantcast
Channel: Jo Willems
Viewing all 281 articles
Browse latest View live
↧

Peer Gynt - mijn laatste keer

September 26, 2014, 6:14 am
$
0
0

Gisteren het laatste optreden als verhalenverteller bij Peer Gynt. Ondertussen nog steekijs verkocht en voor de laatste keer moeder Aase begraven. De Peer Gynt speelt nog drie keer in hallen van DLM Wehe Den Hoorn (Warfhuisterweg 15). Zaterdag a.s. is helaas helemaal uitverkocht, voor vanavond nog een enkel kaartje, zondag? Zondag kan nog. 

Verhalenvertellers voor de ijscokar. Naast mij v.l.n.r.: Anita Leeuwma, Marleen Paulissen, Suzanne Schuitema en Ton Rohde (jawel, Max Modderman uit De vliegende Hollander van Appingedam).
Foto: Theo Dellebarre.
↧
Search

Cadeau van Rayle Bligh voor mijn zestigste

October 20, 2014, 9:15 am
↧
↧

Pandemonische Xenakis als afsluiter Sounds of Music

October 27, 2014, 7:21 am
$
0
0
Publiek in de der Aa-ker in Groningen zittend en liggend op Fat Boys
De eerste verrassing gisterenmiddag (zo. 26 okt. 2014) in de der Aa-kerk in Groningen: geen stoelen, maar Fat Boys om op te zitten of te liggen. Je was niet verplicht tijdens het concert op je plek te blijven. Rondlopen mocht. Zo kon je horen waar het Schnitgerorgel het best tot zijn recht komt. Of koffie halen. Of oordopjes - een weldaad - zo bleek - bij de finale van Xenakis. Het programma duurde zes kwartier in lijn, waarin de musici afwisselend hun stukken speelden. 

Tweede grote verrassing: meteen bij de aftrap - organist James McVinnie. Nooit heb ik het Schnitgerorgel zoveel plezier in zichzelf horen beleven als tijdens deze virtuoos gespeelde Fantasia en Fugue in G-mineur van Johannes Sebastian Bach. Vooral de fugue was een lekkernij die je oren in en uit danste. En dan te bedenken dat dit een van de duistere orgelstukken van Bach schijnt te zijn.


 Inleiding tot een middag onderdompelen in muziek die er toe doet.
vlnr: Kevin McFarland (Jack 4-tet), Frits Selie (organisator),
James McVinnie (orgel), Tatiana Koleva (percussionist 
en leider van de Youth Percussion Pool)
Bij Tatiana Koleva wist je meteen waarom dit een festival voor nieuwsgierige oortjes heet. Het aambeeldstuk (The anvil chorus) van David Lang zat vol energie schenkende klappen. Bij Ritornello 2, seq. 2 van Caroline Shaw dacht ik terug aan het concert van yMusic in de synagoge tijdens Noorderzon. Zo goed spelen jonge musici heden ten dage. De beheersing en virtuositeit die in het Jack quartet steken. En hun muziekkeuze! De merkwaardige harmoniën! Zelfs de dissonanten klinken naar harmonie. Alsof ze al een levenslange carrière achter de rug hebben.
  
Maar dan het Persephassa voor slagwerkers door Koleva en haar Youth Percussion Pool. Ik loop in dit soort gevallen geen enkel risico. Wie al eens in de der Aa-Kerk in de handen geklapt heeft, weet dat de resonantie tegen 8 seconden duurt. Wat dat teweeg brengt wanneer er roffels op pauken, slagen op bekkens of rimshots op trommels gegeven worden is eenvoudig te voorspellen. Maar dat wil niet zeggen dat Xenakis stuk louter kabaal was. Integendeel. De akoestiek in de kerk werkte volledig mee in de subtiliteit waarmee het stuk ten gehore werd gebracht. Een aantal luisteraars - waaronder ik - maakten van de gelegenheid gebruik om precies tussen de slagwerkers in te gaan staan. Zelden een dermate overdonderende melodische en ritmische geluidstrip meegemaakt. Een mens viel er bijna van om.

Het 60-koppige publiek dankte de musici met een minutenlang applaus. Een ongelooflijk avontuurlijke zondagmiddag. 

Jack 4-tet tijdens Nico Mulhy's compositie
voor orgel
vlnr: Ari Streisfeld, Christopher Otto, 
John Pickford Richards, Kevin McFarland
↧

Foto-impressie doorloop Onder één dak - We spelen do. 30 oktober in de Muzeval Emmen - Must See

October 28, 2014, 1:43 pm
$
0
0
Dagblad v h Noorden ****
Eric Nederkoorn:
Torenbos bewijst zoals in al haar producties, haar liefde voor de oudere mens.
Met fijn gevoel voor choreografie, voor het gebruik van ruimte, weet ze haar acteurs met elkaar en de techniek samen te smeden, in een geloofwaardig, helaas donker vooruitzicht.

Voor de voorstelling van 30 0ktober in de Muzeval Emmen zijn nog kaarten beschikbaar.


Alina Kiers als Dora


Alina Kiers en Bas de Bruijn (als Wolter)



Betsy Torenbos (regie)


Ben Smit (als vader)





↧

In het atelier van Guus Slauerhoff

November 4, 2014, 9:08 am
$
0
0
Guus Slauerhoff en Betsy Torenbos bereiden een drieluik-perfomance voor waarin het werk van Guus - op locatie - de confrontatie aangaat met andere kunstdisciplines. In 2015.

 Geweld vormt een constante in Slauerhoffs werk.
Slauerhoff begon - enkele decennia geleden - als medisch tekenaar op het Academisch Ziekenhuis Groningen.


Meer info over het drieluik en mijn inbrengt volgt. Onder andere op deze blog. 
↧
↧

Onder één dak komende donderdag in Geert Teis Stadskanaal - toneel op toneel

November 17, 2014, 2:26 am
$
0
0
Vanochtend stond er dit klein berichtje in het Dagblad van het Noorden. ROODPALEIS speelt Onder één dak in het Geert Teis Theater in Stadskanaal, donderdag 20 november. Bijna uitverkocht. Wie Alina Kiers, Ben Smit en Bas de Bruijn nog niet in dit stuk van Jan Fabricius (in een indringende regie van Betsy Torenbos) gezien heeft...

Onder één dak tijdens montage in De Nieuwe Kolk in Assen
Alina Kiers en Bas de Bruijn
  
↧

Onder één dak - voor jong en oud (11 tot 101 jaar) - grote zaal of postzegel

November 17, 2014, 9:38 am
$
0
0



Vandaag gespeeld voor groep 8 van De Eshoek in Annen. 60 elf- en twaalfjarigen. 
Volgens deskundigen is Onder één dak geen voorstelling voor jongeren, laat staan basisschoolleerlingen. Maar dan zijn er ook nog mensen die vinden dat je Onder één dak ook niet voor ouderen kunt spelen. Laat staan voor mensen met dementieproblemen.  
Met onze tournee hebben we tot nu toe het ongelijk van die mensen bewezen. Onder één dak is geschikt voor de grote zaal, maar kan ook op een postzegel (zoals in Dwingelo in de Weyert). Of zelfs in een klaslokaal, zoals in Gieten. De voorstelling is geschikt voor alle leeftijden. Onder één dak is er tot nu toe overal ingegaan. Zoals vanmiddag in de Eshoek. De voorstelling blijft groeien, de spelers passen hun spel aan in nuances. Verder veranderen we niets aan het stuk. 
Donderdag gaan we weer het theater in: Geert Teis in Stadskanaal. Voor de speellijst van november en december zie www.roodpaleis.nl.

Bij deze een fotoimpressie van de voorstelling van vanmiddag.


 Betsy Torenbos (regie) en Martin A. Lambeek (video)

 Inloop kinderen

 Aanvang voorstelling
 Ja, het wordt allemaal wat minder
 Sjacheren in het sterfhuis... Dat boord zit zo nauw.
 ‘As ik groot bin, vao, dan kom ie met oes mam aal zundagen by oes op vesiet.
En dan krieg ie net zoveul koek as daj mugt en ‘n warm berre zuw ok veur je klaormaoken,daj lekker warm oetrusten kunt. Aj je wil!
Wrijf mijn handen in met zoete amandelolie,
 klim op zijn rug…
en wrijf die brede rug…

 Zo noemde je me. Amour. 
Ik heb je wel gehoord, 
ook al zei je het elke keer fluisterend.


 Luuk Stelder - productie

↧

Kleine ode aan het Geert Teis

November 24, 2014, 12:00 pm
$
0
0

Afgelopen week speelden we in het Geert Teis van Stadskanaal. Geert Teis noem je met recht klein maar fijn. Ik bewaar warme herinneringen aan het theater. In 2002 hebben we er met de hele crew een week gebivakkeerd om er De Satansfles (van Gerard Ammerlaan en mij) te monteren. De première was in de Stadsschouwburg Groningen. Maar daar werd precies in onze montageperiode een nieuwe trekkerwand ingehangen. Toenmalig theaterdirecteur Bé Lamberts ontving ons met open armen in Stadskanaal. 

Klein ter zijde: afgelopen woensdag 19 november is het alweer drie jaar geleden dat Gerard overleden is. Een foto van Third Stream First Love - een liederencyclus van Gerard en mij.


vlnr: Jan Willem van der Ham, Piet Hoeksma, Hans Hoeksema, Willem Jansen, Paul Stocker, Hans Hasebos, Lucia Meeuwsen, Gerard Ammerlaan, Frans Vermeerssen.

Terug naar het Geert Teis. Bé Lamberts heeft in de 27 jaar dat hij directeur was van het Geert Teis een goede relatie met zijn publiek en de artiesten opgebouwd. Een erfenis die huidig directeur Nina Hiddema meer dan waar maakt. De zaal zat vol en het Geert Teis was meteen bereid om na negen jaar haar tribune van stal te halen en op te bouwen in de grote zaal. Klik op de link en bekijk het time lapse filmpje van Jorick Ritsema. Drie uur hard werken flitsen in een paar seconden voorbij.

Bericht door ROODPALEIS.

Onder één dak in de zwarte doos. Hoe mooi werkt dan het groot doorzichtscherm van ROODPALEIS werkt. Vandaar dat ik nog even pronken met de setfoto uit het Geert Teis.

Onder één dak komt ook nog naar Groningen. 14 december in de Doorrit in Garnwerd. Reserveren via Café Hammingh. Voor speellijst zie ook www.roodpaleis.nl

↧
Search

Onder één dak - Het leven op tournee - Hotel Meursinghe Westerbork

November 29, 2014, 3:32 am
$
0
0
Betsy Torenbos op zoek naar de laatste spijkertjes

Op uitnodiging van het Huus van de Taol Drenthe speelden we Onder één dak gisteren (28 november 2014) met ROODPALEIS in hotel Meursinge, Westerbork. Voor rond de 125 vrijwilligers. Elke keer weer is het aanpassen aan de locatie. De dag daarvoor speelden we nog in grote zaal setting in De Nieuwe Kolk in Assen. In Meursinge was het op een verhoogd podium in een feestzaal. 

Kleedkamer Hotel Meursinge Westerbork; Alina Kiers en Bas de Bruijn.

Behalve het steeds weer opnieuw afstemmen van je geluids- en multimedia techniek vergen die totaal verschillende lokaties ook andere - niet minder noodzakelijke - werkzaamheden: de speelvloer controleren op eventuele nog nagebleven spijkertjes, het goed af-tapen van je bekabeling die deze keer dwars door het publiek liep, het aanpassen van je licht, zodat niemand er last van heeft... en ga maar door.

 Jan Germs - welkomstoespraak.

 Onder één dak - aanvang

 Bas de Bruijn (Wolter), Martin Lambeek (mulitmedia), 
Betsy Torenbos (regie), 
Alina Kiers (Dora), Ben Smit (vader)
Luuk Stelder (voorstellingsleider), Betsy Torenbos 

 Weet je nog wat je toen zei?
Centenmonoloog 

Dan, na afloop, na een staande ovatie en prachtige cadeau's, weet je dat het allemaal de moeite weer volop geloond heeft. Nog een vijf keer spelen en deze tour zit erop. Overigens verschijnt na afloop van de tour een uitgave waarin het originele stuk van Jan Fabricius staat, de Drentse vertaling van Jan Naarding én onze eigen versie (met gedetailleerde regie-aanwijzingen wat multimedia betreft). Met een speciale dank hiervoor aan Jan Germs - anfieteraor van het Drents en spil van het Huus van de Taol. 
↧
↧

Hoe Onder één dak een verzorginshuis omtovert tot een theater

December 2, 2014, 4:38 am
↧

Verloren kwartier

December 2, 2014, 5:23 am
$
0
0
Het overkomt ons allemaal, een verloren kwartier. Je hebt nog even voordat je naar een afspraak moet. Niet echt het moment om aan een nieuwe klus te beginnen. Dan maar opruimen. Hoe vaak kom je dan niet iets tegen.


Deze foto bijvoorbeeld, uit 2002, Haagse Post. Gerard Ammerlaan en ik in de set van de Derde Akt van De Satansfles. Te mooi om in de la te laten. En meteen dan maar er achter aan een van geluk stralende Alexander Oliver (hij zong de rol van Don Gusmão: 'Hop Marianneke, stroop in het kanneke'). Hier met zijn jonge neef.


Zo, nu de jas dichtgeknoopt en de koude in.
↧

Uitvaart Diny Voogd

January 10, 2015, 2:30 am
$
0
0

Vandaag is de uitvaart van Diny Voogd (1 mei 1947 - 5 januari 2015). Zij was meer dan dertig jaar een van de drijvende krachten achter de Stichting Jazz in Groningen én als zodanig mijn eerste werkgever. Ik moest aan haar wennen, zij hoogstwaarschijnlijk ook aan mij. Maar ze gaf me alle ruimte die ik nodig had om de dingen op mijn manier te doen. 
Diny was iemand op wie je kon bouwen, een harde werkster, die wanneer het tegenzat niet een twee drie losliet. Ook had ze een fijn gevoel voor de ironie van het bestaan. Zo kon ze er hartelijk om lachen dat zij - als liberaal in hart en nieren - al die jaren gedwongen was haar verjaardag op de socialistische dag van de arbeid te moeten vieren. 
De laatste jaren zagen we elkaar alleen nog maar op concerten, maar de zoenen die we wisselden kwamen nog altijd van harte. De laatste keer, bij een concert van Michael Moore - Diny was toen al heel ernstig ziek - zei ze me dat wanneer ik in haar gedachten kwam, dat ze daar wel blij van werd. Zo is het ook van mijn kant. Daarom doe ik een van haar laatste wensen maar al te graag gestand: aan haar denken met een glimlach. 

Haar goede vrienden Fiebko en Ineke Flik drukten in het Dagblad van het Noorden de bovenstaande tekst van Charles Mingus af. Zo toepasselijk. Tot straks.
↧

leestafel 11

February 6, 2015, 9:25 am
$
0
0
Mijn kameropera Een uur duurt lang afgeblazen. Ik krijg het laatste gaatje van €15000 niet dicht. Twee weken treuren, langer nog chagrijn. Maar gelukkig is daar nog de literatuur. Ik ben de tel alweer wat kwijt geraakt. Maar dit is een beetje wat ik de laatste maanden verhapstukt heb. 


Wanneer je al niet vrolijk bent, is het verhaal van Halid geen aanrader. De oorlog tussen Servië en Bosnië-Herzegovina komt in deze gedwongen terugkeer van een soldaat naar zijn geboortegrond wel heel erg dichtbij. Goed boek.


Prachtige biopic over Alexander Yersin, wetenschapper en ontdekkingsreiziger, die de pestbacterie identificeerde (die dan ook Yersinia pestis heet). Schitterend de episode over de cholera-epidemieën in Peking en Hong Kong (eind 19e eeuw), waar wetenschappers vanuit het steeds zieker wordende nationalisme eerder geneigd waren elkaar tegen te werken dan samen hét probate middel tegen de cholera te vinden. Aan die tegenwerking heeft Yersin te danken dat hij het middel gevonden heeft. Zijn tegenstanders in de heelkunde weigerden hem de lijken in koelcellen te mogen leggen. Bingo! Pas toen werd de bacterie zichtbaar.

Draagmoederfraude in India. Hoofdpersonage een wisky drinkende, veertig jarige ongetrouwde, kinderloze vrouw uit de jeugdhulpverlening, die in Mumbai samenleeft met het haar moeder en haar pleegdochter. Desai vertelt het verhaal vanuit verschillende perspectieven (de moeder, Simran is in 'ik'-vorm, de overige personages beschrijft zijn in de derde persoon). Dat maakt het begin niet al te gemakkelijk, maar je raakt er in en vliegt mee heen en terug tussen London, Mumbai en Delhi. Conclusie ook hier weer: wat is er eigenlijk goed aan de wereld? 

Kiek is goed aan de wereld. De tweede die ik van Marieken lees. Rits viel ik helemaal voor. Kiek is fijn om te lezen. Weet ook niet waarom de loftrompet niet zo hoog komt als bij Rits. Maar alleszins: chapeau. 

De vrouwelijke recensenten hebben gelijk: het is uiteindelijk allemaal toch te warrig. Groot schrijver, althans in potentie. Maar volgens mij te lui om goede lijnen in zijn boek te bouwen. Of dacht hij: ik doe wat Tolstoj, wat Joyce, wat Dostoevsky en wat nog al niet nog en we zien wel wat het wordt? Neemt niet weg dat het levensverhaal van de opera-zangeres Isabel in dagboekvorm geschreven je meesleurt.


Tsja. Ik heb het uitgelezen. In bed. Alsof Zafón zichzelf nadoet. Maar dan wat minder goed. Je krijgt een beetje dat blasé van dat je Barcelona nu wel gezien hebt. Zeker rond de eeuwwisseling van 19e en 20ste eeuw.


'Ezra Pound and T.S. Elliott, fighting in the captain's tower' zingt Dylan in Desolation Row. Hier niets geen gevecht. Een gloeiend heet pleidooi van Elliott hoe goed en bijzonder Pound is. Het essay is net interessant en tot denken aanzettend als Pound's poëzie. De dichter als zanger. 

Prachtig verhaal gelezen in De Gids. Krijg je gratis bij een abonnement op de Groene.
Ik kende dit verhaal niet van Poesjkin over de volstrekte overbodigheid en nutteloosheid van de Russische adel. Het Schot heb ik talloze malen gelezen (in het Russisch). Maar deze is nog veel beter. Iets langer ook. Wat een verteller, die Poesjkin. Alsof hij naast je op de bank zit. Geen woord te veel, niet te dicht op zijn personages en niet toegevend aan wat je als lezer misschien wel zou willen. Klein terzijde: dit prachtige werkje gekocht in tweedehands in Clarens, Zuid Afrika. Bij een hipster die claimde Natal nooit uitgeweest te zijn. Toen ik hem vroeg of hij misschien muziek had van Sixto Rodriguez (een Amerikaans muzikant die alleen - en zonder het zelf te weten - in Zuid Afrika een superster is) antwoordde hij: 'Nee, mijnheer, zelfs ik ben niet zo erg Zuid Afrikaans.' 
↧
↧

Koos Staal - krantenmagneet

February 10, 2015, 4:39 am
$
0
0
Koos Staal voor de Stalinkski Muur.

Wanneer het om kranten gaat, kun je niet om Koos Staal heen. Aangezien ik samen met Willem Bakker (Stenden) en Roy Meulman (NHL) een nieuwe krant ga maken - hierover later meer - eerst maar eens les gehad ten burele Staal. Met het werk van twee dochters achter zijn rug. 

Anne en Eva Staal - foto Marco in 't Veld
↧

Boekengala 15 Bibliotheek Assen, 14 maart 2015

March 17, 2015, 12:34 pm
$
0
0

Met Betsy Torenbos in een causerie over Jan Fabricius. Later die avond trad Betsy nog op met Marcel Möring en Marijke Mulder in een try out voor de serie performances Instant Slauerhoff, te zien en te beleven in augustus, september en oktober dit jaar. Daarover later weer meer.
↧
Search

De houdbaarheidsdatum bij vrouwen

March 28, 2015, 2:54 am
$
0
0
Wat ben ik soms blij dat ik vaak zit te slapen, wanneer er in medialand weer een nieuwe ster aan het firmament verschijnt. Maxim Hartman - of loop ik nu ook weer achter? - heeft een hekel aan joden. Hij vindt het een huichelachtig volk. Oeps. Hij had het over Belgen. Ja, dan mag er natuurlijk gelachen worden bij Matthijs. En vrouwen verliezen het eerst hun houdbaarheidsdatum - Katja Schuurman zat naast hem. 


Bij dit soort doorwrochte opinies moet ik denken aan die man van de BBC die in auto's doet en daarom nu naar Rusland mag om daar in auto's te doen. Ik heb nog een leuke voor mijnheer Hartman - weliswaar geleend bij nog zo'n man voor mannen - : 'Wanneer ik het woord cultuur hoor, trek ik mijn pistool!'  
↧

Rolduc Revisited

May 11, 2015, 5:25 am
$
0
0

Prof. dr. Leo Elders (s.v.d - societas verbi divini, gezelschap van het heilige woord)

Zondag, moederdag. Voordat we vanuit het zuiden huiswaarts trekken maken we nog even een wandeling op Rolduc. Nou ja, wandeling? Koffie en vlaai op het zonovergoten terras in het Grote Carré. Hoe mooi Rolduc dan toch is, ondanks die nogal donkere steen uit de Maasland Renaissance Periode. Daarna naar de grote cour. Die dient tegenwoordig als beeldentuin. Dezer dagen staat hij vol Afrikaanse beelden: louter labia, clitorissen, fallussen en kutten op elkaar. Mijn god! En het is nog niet eens middaguur. De handelaar komt uit Broensoem. Het moet niet nog gekker worden.

Op de terugweg van de sportvelden - waar we het onstuitbare verval van de Villa Haffmans hebben mogen aanschouwen - slenteren we langs het bosquet, daar waar het woongedeelte is van het groot-seminarie. Een oude priester treedt naar buiten, een beetje groezelig, een beetje smoezelig, zoals oude geestelijken nu eenmaal zijn. Ook is hij ascetisch mager. Zijn ogen staan op pienter. Daarmee verhult hij de moeilijk te peilen domheid van de man die in god gelooft en tegelijk wijsbegeerte doceert. In augustus wordt hij negentig. Maar eerst gaat hij nog wat fietsen. Met een alpinopet op zijn kalende hoofd. Want het is tenslotte nog pas 25 graden. 

De priester is erg vriendelijk en hij vertelt graag. Dat hij jaren in Japan gezeten heeft, daarna naar Rome is gegaan om in 1974 (zijn website zegt 1976) zich als docent wijsbegeerte te vervoegen bij het groot seminarie van Jos Ghijsen. Ik vertel hem dat ik juist in dat jaar mijn gymnasiumdiploma op Rolduc heb gehaald. Mijn liefje meent daar aan te moeten toevoegen, dat wij ook theologie gestudeerd hebben. 
'Afgemaakt?' Zijn blik is vorsend. . 
'Nee', antwoordt mijn liefje, 'vlak voor het kandidaats gestopt!' 
'Maar dat geeft toch niet? U hebt nou toch een veel mooier diploma!
U bent getrouwd!'

De cour van Rolduc
↧
↧

RBIJ nummer 1 is uit

May 12, 2015, 1:17 am
$
0
0

RBIJ is een onderwijsblad voor juffen en meesters in het Noorden (oplage 20000). Uitgave van Stenden en NHL, zakelijke leiding Trijnie Vos. Samen met Willem Bakker en Roy Meulman ben ik redacteur van dit piepjonge blad. De bijzondere vormgeving - vooral ook wat het vouwen betreft -is van Koos Staal - kampioen krantontwerper. Met Staal heb ik bij menig (muziek-)theater project gewerkt heb. De Zomerjazzfietstour was geloof ik de eerste keer. In 1995 bij Ontstaan in grote nood, de grote opera over de laatste vijf levensjaren van Hendrik Nicolaas Werkman. Sindsdien is hij vaste vormgever voor alle grote muziektheaterprojecten van de stichting Aa. 

Helaas kan ik via deze blog niet de ervaring delen van de bijzondere vouwwijze van RBIJ. Mocht je het hierboven afgebeelde voorblad ergens zien liggen - de kans is het grootst dat dat op één van de rond 1700 basisscholen in Noord Nederland is - neem het ter hand en vouw het open. Verder hier nog wat werk van Staal & Duiker in opdracht van de stichting Aa.

De Satansfles
reisopera 2002


Logo stichting Aa


Omslag van de boekuitgave 
naar aanleiding van Vergeet mie nait (2013)
van ROODPALEIS EN Meander

↧

Onder één dak De laatste in de raadzaal in Gieten

June 6, 2015, 3:11 am
$
0
0
Na de doorloop

Gisteren - vrijdag 5 juni 2015 -speelden we met ROODPALEIS Onder één dak voor de 27ste keer (voor meer info, zie ook elders in deze blog). Dit was daarmee ook voorlopig de laatste voorstelling. Er ligt nog een optie voor een kleine tournee in Duitsland - in het Duits met dezelfde crew. De raadzaal in Gieten was goed gevuld, ondanks het geschenk van de eerste werkelijk zomerse dag van dit jaar. De cirkelvorm waarin de vergaderbanken staan, dwong ons tot een arenaaanpak. Wat wonderwel uitpakte. De conflicten, dilemma's, loyalitiets- en gewetensvragen kregen in die arena een ongewone scherpte, de focus van het publiek was van begin tot einde gericht, de luchtigheid kwam op tijd in het spel en op het einde waren daar dan ook de contouren van een werkbare oplossing in zicht. Want dit stuk eindigt in onze versie niet in een 'zij leefden nog lang en gelukkig.'
Onder één dak - de crew vlnr: Martin Lambeek, Ben Smit, Jeroen Ebels, Betsy Torenbos, Bas de Bruijn, Alina Kiers, Jo Willems

Meer dan een jaar hebben we met deze crew gedraaid. De nacht volgend op de première stierf mijn moeder. Maar niet alleen daarom blijft Onder één dak een gedenkwaardige productie. Bijgaande nog wat foto's van deze laatste. Dank aan iedereen. 

 Wachtend op...

Doorloop

 Doorloop

 Jongens zijn het, maar aardige jongens...

De laatste?
↧

Johan Doesburg ontvangt onderscheiding: Orde van de Nederlandse Leeuw

June 7, 2015, 6:06 am
$
0
0

Johan Doesburg nam afgelopen zaterdag na ruim twintig jaar afscheid van het Nationale Toneel. Burgemeester Jozias van Aartsen benoemde hem tijdens een bijeenkomst in de Koninklijke Schouwburg Den Haag tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.


Johan Doesburg (1955) begon zijn zijn theatercarrière tumultueus. In 1987 wilde hij voor het Rotterdamse theater De Lantaarn het stuk Het vuil, de stad en de dood (Rainer Werner Fassbinder) ensceneren. Tijdens de try out op 18 november bezetten tegenstanders het speelvlak en verhinderden zo een uitvoering. Het stuk zou antisemietisme propageren. Na deze actie is het stuk eenmaal gespeeld voor een geselecteerd publiek: 100 voor- en 100 tegenstanders.In 2002 bracht Johan Doesburg het stuk alsnog op de planken bij het Nationale Toneel. Zonder Problemen.

Johan Doesburg was bij het Nationale Toneel sinds 1994 artistiek directeur. Van 2000 tot 2011 artistiek leider en daarna weer regisseur. Hij bracht de laatste jaren grote voorstellingen: Tirza, Het stenen bruidsbed en als afscheid Genesis. 

Schitterende voorstellingen heb ik van hem gezien. De herneming na tien (?) jaar van Strange Interlude staat nog altijd op mijn netvlies gebrand. Helaas was ik te laat voor Genesis. Maar wie weet volgt er nog een reprise?
Rdder Johan gaat nu verder als free-lance regisseur.

Vanaf deze plek een welgemeende gelukwens met de onderscheiding. En bij ROODPALEIS hopen we natuurlijk dat je nog veel belangwekkende voorstellingen gaat maken en dat wij je nog vaak mogen ontmoeten: hetzij bij repetities hetzij bij onze voorstellingen. Johan: proficiat! 
↧
Viewing all 281 articles
Browse latest View live
Search